Dünya edebiyatının en büyük yazarlarından biri olan Fyodor
Mihayloviç Dostoyevski 30 Ekim 1821 yılında, askeri öğrenci
olarak okuduğu Petersburg mühendislik okulunu bitirdi, ancak bir
yıl askeri mühendis olarak çalıştıktan sonra istifa etti. Nicedir
verdiği bir kararla, edebiyat hayatına atıldı. Bundan hemen sonra
da 1844 yılında Dostoyevski imzasıyla ilk yapıtı yayımlandı; bir
çeviriydi bu, Balzac’ın Eugenie Grandet’sini çevirmişti.
1845 Mayıs’ında Dostoyevski daha üniversite öğrenciliği
yıllarından tasarladığı ilk romanı Bedniye Lyudi’i (İnsancıklar)
bitirdi. Romanın müsveddelerini yazarın yakın dostlu D. V.
Grigoroviç ve ünlü ozan Nekrasov okudular. Heyecanları öylesine
büyüktü ki, doğruca devrin ünlü eleştirmeni Belinski’ye gittiler.
İnsancıklar’ı Belinski de çok beğendi ve beğenisini, “Gogol’ü de
geçecek… Bundan önceki bütün edebiyatı gölgede bırakacak bir
deha ile karşı karşıyayız.” sözleriyle dile getirdi. İnsancıklar 1846
yılında yayımlandı. Gerek İnsancıklar, gerekse yazarın bununla
birlikte yayımlanan ikinci kitabı Dvoynik (Benzer), büyük ilgi
topladı. Daha sonra Suç ve Ceza’da en parlak biçimde dile gelecek
olan, yazarın yoksul, umarsız insanlara ve hayatın trajik yanlarına
karşı duyduğu büyük ilgi ve duyarlılık, daha bu ilk yapıtlarında
kendini göstermeye başlamıştır. 1847 yılında yazar, ütopyacı
sosyalist Petraşevski’nin grubuna girdi. Grup üyeleri zaman
zaman toplanıyorlar, yazdıkları yazı ve şiirleri okuyup, felsefi
tartışmalar yapıyorlardı. Bu toplantılardan birinde Dostoyevski,
Moskova’dan eline geçen ve gizli dağıtılan Belinski’nin Gogol’e
yazdığı bir mektubu okudu.
